پارت دوم

پارت دوم:
☆~ در دوازده سال گذشته، از دختری بی‌تجربه در SNH48 به بازیگری با چهار پروژه بزرگ تبدیل شدی. از «نفرت ملی» تا تحسین روزنامه رن مین ژی باو برای «تحول» تو. تو از پله‌های جنجال بالا نرفتی، به روابط تکیه نکردی — تنها به تنهایی در برابر سیستم ایستادی و «محبوبیت سیاه» را به ماندگاری تبدیل کردی.
به خاطر قدت مسخره‌ات کردند — تو هر بار بلندتر ایستادی. به بازیگری‌ات شک کردند — تو با نقش‌های جدید پاسخ دادی. به «زیبایی ژو» تمسخر کردند — تو آن را به قوی‌ترین سلاح خود تبدیل کردی. اما من می‌دانم: تو در زره به دنیا نیامدی. فقط عادت کرده‌ای آسیب‌پذیری‌ات را جایی پنهان کنی که کسی نبیند.

☆~ همیشه از همه تشکر می‌کنی — تیم، طرفداران، حتی کسانی که تو را سرزنش کردند. اما خیلی کم به خودت می‌گویی: «ممنونم برای تلاشت».
امروز می‌خواهم به تو بگویم: لازم نیست کامل باشی. لازم نیست همیشه نرم، کنترل‌شده و بی‌نقص باشی. می‌توانی گریه کنی، می‌توانی خسته شوی، می‌توانی بگویی «دیگر نمی‌توانم». مردم تو را به خاطر بی‌نقص بودنت دوست ندارند، بلکه به خاطر سرسختی‌ات، به خاطر اینکه سر شایعات خم نمی‌شوی، به خاطر شجاعتت که حتی زخمی هم هستی، به جلو می‌روی.

☆~ در سی سالگی، تو تبدیل به کسی شده‌ای که بسیاری حتی جرات نمی‌کنند شوند. شب‌هایی که گذراندی، دردی که تحمل کردی، کلماتی که بر دوش کشیدی — همه این‌ها نور تو شده‌اند.
امیدوارم دیگر لازم نباشد خودت را مجبور کنی «نماد ضد سوختگی» باشی. امیدوارم کسی پیدا شود که شکنندگی‌ات را بپذیرد. امیدوارم روی صحنه بدرخشی و در زندگی آزاد باشی.

☆~ و در پایان می‌خواهم بگویم: تو همیشه لایق بهترین‌ها هستی. لایق گل‌ها و تشویق‌ها. لایق همه چیزهایی که این دوازده سال تلاش به تو داده است.
ما همیشه کنار تو خواهیم بود — نه به خاطر برچسب «زیبای چهار هزار ساله»، بلکه چون تو ژو جینی هستی. کسی که همیشه تمام تلاشش را کرد و هرگز تسلیم نشد.

☆~ امیدوارم با اشتیاق به استقبال این دنیا بروی — و همیشه در راهی قدم بگذاری که پر از گل است.

☆~ پرتقال عسلی تو،
که همیشه به تو ایمان دارد
۱۸ نوامبر ۲۰۲۵، سه‌شنبه