من کسی بودم که در انزوا شکوفا میشد

من کسی بودم که در انزوا شکوفا می‌شد،
بدون آن شبیه کس دیگری بودم که بی‌آب و غذا مانده.
هر روزی که تنها نبودم ضعیف می‌شدم.
به تنهایی‌ام افتخار نمی‌کردم؛ اما بهش وابسته بودم. تاریکی اتاق برای من مثل نور خورشید بود. 

-هزارپیشه