به اندازه یک فنجان چای کنارم میمانی

.
به اندازه یک فنجان چای، کنارم میمانی؟!
از نظر دستور زبان
این جمله، تنها یک جمله پرسشی است!
.
اما اگر به همان اندازه که من با عشق این جمله را به زبان آورده‌ام، تو هم آن را بخوانی...
.
با تمام حواس‌پرتی ات میفهمی که من این جمله را با حذف قرینه های زیر، ادا کرده ام....
.
- دوستت دارم - سرت را روی شانه‌هایم بگذار
-چشم‌هایت اتفاق‌های عجیبی دارند!
-کمی غزل برایت کنار گذاشته‌ام...
-دختری که از مقابلت گذشت، آن قدرها هم قشنگ نیست...
-امشب را کمی بیشتر بمان... به قدر یک قصیده!
-نکند قبض آب و برق را فراموش کنی؟
-قربان دستت! فردا بوی نان را به خانه می‌آوری؟!
.‌
پر حرفی‌ام را ببخش!
زن‌ها بلد نیستند، کوتاه‌تر از این برایت حرف بزنند..
.
متن: #شاعر مرموز
.