هنگامی ک احساس تنهایی میکنی

هنگامی که احساس تنهایی می کنیم، فورا به دنبال کسی یا کسانی می گردیم که بتوانند بار تنهایی را از روی شانه های ما بردارند.
دل تنها مانده ی ما فریاد می زند:
"تو را به خدا، مرا دریاب، به من توجه کن، مرا نوازش کن، با من حرف بزن."
اما خیلی زود در می یابیم کسی که قرار بود تنهایی ما را بزداید، توان چنین کاری را ندارد. خیلی زود در می یابیم کسی که از او می خواستیم ما را از تنهایی مان برهاند، از خواهش ما ملول شده است و از ما گریخته است.
تا زمانی که از "موضع فرار از خود" به سراغ دیگران می رویم، هرگز نمی توانیم با آنها رابطه برقرار کنیم.
چسبیدن به دیگری و وابسته شدن به او، خفقان آور، و سرانجام ویرانگر است.
اگر قرار است میان ما و کسی رابطه ای سالم قرار بگیرد، باید به او "فضا" دهیم. چنین فضایی، به هر دوی ما، مجال می دهد تا هوای پاک زندگی را تنفس کنیم..