بگذار بگویم

بگذار بگویم :



آخر فهمیدم چه ربطی بهم داریم !



که پشت این همه فاصله تا این حد به من نزدیکی ...



" تو ادامه ی وجود منی "



دل من با تو آرام گرفت



این نوشته های گاه و بی گاه



قلب من است برای تشکر از تو



که تمام کج خلقی هایم را تحمل کردی



صبورانه همه ی بهانه گیری هایم را هضم کردی



و آخر هم با همان زنگ صدای همیشگی ...



تسکینم دادی



من نمی دانم چه شد یا از کجا پیدا شدی !



فقط خوب کردی ادامه ی وجود من شدی



 . . . خوب کردی !