بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت اول :
چند پاسخ کوتاه کفایت می‌کند :
الف)-روزی دو نفر که با هم اختلاف داشتند، جهت حکمیت نزد امیر المؤمنین علیه‌السلام آمدند. شاکی گفت:او به من بدهکار است و بدهی‌ اش را نمی‌دهد. متشاکی گفت: خیر، بلکه من بدهی خود را داده‌ام. حضرت فرمودند: به این که بدهی داشتی خودت اقرار کردی، حال باید پرداخت آن را اثبات کنی.
حال این دوستان در حدیث خود نیز به این که ایشان فرمودند: و علی بابها، اذعان کردند،حالا جنابان ابوبکر و عمر، در و دیوار این شهر باشند یا نباشند،بالاخره باید از این دروازه وارد شهر شد و نباید ازدیوار پرید.
ب)- به ایشان بفرمایید: شما امّت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله باشید، چنان چه فرمودند: از باب العلی وارد مدینة العلم نبی بشوید، از سقف و در و دیوارش نیز استفاده نمایید، چه اشکالی دارد؟!
بفرمایید: اگر از این در وارد شدید، درست وارد شدید و سقف و در و دیوارش را هم خواهید شناخت، اما اگر از این در وارد نشدید، اصلاً وارد مدینة العلم نبی - نشده‌ اید وشهری که در آن سیر و سیاحت و زندگی می‌کنید، شهر دیگری است.
ج)- به ایشان بفرمایید حداقل ملاک سندیت یک حدیث، نقل مشترک است. حدیث مشهور و متواتر انا مدینة العلم و علی بابها- را علمای شیعه و سنّی نقل و ثبت کرده‌اند، پس تردیدی در آن نیست و حدیث دیگر اثباتش برای خود آنها نیز مشکل است. لذا دست کم باید در فصل مشترک تردید ننمایند، هر چند که در آن حدیث خود نیز به علی بابها اذعان کرده‌اند.
این حدیث حتی در صحیح ترمذی آمده است که البته برخی سعی کردند در نسخه‌های جدید، آن را حذف کنند.
اما اثری نکرد، چرا که سایر بزرگان اهل تسنن، این حدیث را به سند ترمذی آورده‌ اند و حذف همه کتب ممکن نیست.
جلال الدین سیوطی درکتاب تاریخ الخلفاء می‌نویسند: البزار و طبرانی در اوسط از جابر بن عبد الله و ترمذی و حاکم، از علی (عليه السلام) روايت کرده‌ اند که رسول خدا (ص) فرمود : من شهر علمم و علی در آن است.‌(تاريخ الخلفاء، ج 1 ، ص 170).(ادامه دارد...)