سهیل

☆سهیل :
 سیدمهدی رحمتی، دروازه‌بانی است که همیشه کارهای عجیب و غریب می‌کند و با خداحافظی ناگهانی‌اش از تیم‌ملی، همه را به شوک فرو برد. این بازیکن که یکی از گلرهای خوب ایران در سال‌های گذشته بوده، در زندگی شخصی‌اش نیز مثل زندگی فوتبالی‌اش چالش‌هایی داشته که بزرگترین آن از دست دادن خواهرش است. البته رحمتی تمایلی ندارد در مورد این مسائل صحبت کند، اما قطعا گفت‌وگوی صمیمی با دروازه‌بانی که دو بار از استقلال رفته و برگشته، می‌تواند جذاب و خواندنی باشد. گفت‌وگویی که در حضور پسران وی یعنی علی و عطا انجام شد و در بعضی مواقع رحمتی را وادار کرد تا در بعضی سوال‌ها از همسرش کمک بگیرد.

فداکاری‌های یک همسر

همسرم در پیشرفت من چه در فوتبال و ورزش و چه در زندکی تاثیر زیادی داشته و به نوعی باید بگویم او بیشترین نقش را داشته، چون از زمانی‌که فوتبال حرفه‌ای را آغاز کردم، او بود که کنارم حضور داشت و شرایط را درک کرد. من هم شخصا تمام سعی‌ام را می‌کنم که همسر خوب و ایده‌آلی باشم، ولی در یک‌سری زمینه‌ها نمی‌توانم. این هم به دلیل حرفه‌ام است و مسلما کمبودهایی وجود دارد. 



مدیر خانه، دور از اقتصاد

مدیریت خانه بیشتر با همسرم است، به‌خاطر اینکه من زیاد منزل نیستم و او هم انصافا مدیر خوبی است. هرچند همسرم در مسائل اقتصادی، زیاد خودش را دخالت نمی‌دهد چون علاقه‌ای به مادیات ندارد، هیچ‌وقت در این موارد من چالش نداشته‌ام و انصافا در این زمینه آرامش فکری دارم. 

حسی به نام پدر بودن

به نظرم یکی از قشنگ‌ترین حس‌های دنیا، پدر بودن است و وقتی در خانه‌ات را باز می‌کنی و فرزندانت تو را بابا صدا می‌کنند، حس خیلی زیبایی به انسان دست می‌دهد. برای شخص من که اینطور است، انگار دنیا را به من می‌دهند. 

تولدهای کاملا پسرانه

وقتی نخستین‌بار پدر شدم واقعا حس خوب و درعین حال عجیبی داشتم، ولی تا زمانی که علی (فرزند اولم) مرا بابا صدا نکرد، چیزی متوجه نشده بودم. بعد از آن بود که متوجه شدم پدر شدن چه حسی دارد. وقتی عطا (دومین پسرم) به دنیا آمد، خیلی بیشتر از قبل این حس پدر بودن را درک می‌کردم، چون علی بزرگتر شده بود و من به آن احساس عادت کرده بودم. 

دوستی پدر با فرزندان

تربیت علی و عطا بیشتر به عهده همسرم است، ولی مهم‌ترین چیزی که از آنها می‌خواهم، این است که روی پای خودشان بایستند. من بیشتر سعی می‌کنم با آنها دوست باشم و از آنها همیشه خواسته‌ام هر اتفاقی می‌افتد، به من آن را منتقل کنند و خیلی راحت حرف‌شان را بزنند. درواقع سعی می‌کنم با آنها دوست باشم. 

حمایت از مسیر درست

همانطور که گفتم مهم‌ترین چیز برای من این است که پسرانم روی پای خودشان بایستند و خیلی دنبال استفاده از موقعیت من نباشند. انسان وقتی به فرزندش کمک می‌کند که بداند راه درستی را می‌رود، ولی من همیشه اعتقادم این است که اگر قرار باشد فرزندم در خانه بنشیند، بخورد و بخوابد، این مساله درست نیست. من از فرزندانم برای کارهای‌شان حمایت می‌کنم ولی باید کاری که انجام می‌دهند صحیح و مسیرشان درست باشد. مثلا من دوست ندارم آنها هم مثل من دنبال فوتبال بروند ولی اگر روزی تصمیم‌شان این باشد، من حمایت‌شان می‌کنم. 

مخالفت با خواسته عجیب

بارها پیش آمده که با خواسته‌های بچه‌ها مخالفت کرده‌ام. مثلا چندوقت پیش علی تلفن‌همراه می‌خواست و کاملا با این موضوع مخالفت کردم و به او گفتم برایت خیلی زود است. از این موارد زیاد اتفاق افتاده است. البته این خواسته‌ها گاهی به دلیل فضای جامعه و دوستانش هم شکل می‌گیرد، چون بعضی دوستانش تلفن دارند و علی هم دوست دارد داشته باشد، ولی من هم اصولی دارم و این اجازه را به او ندادم. 

دوری از شهرت مهدی

من اصلا دوست ندارم این‌گونه باشد و همیشه در مدرسه به مدیر و ناظم گوشزد کرده‌ام اصلا توجه نکنید که این بچه، پسر مهدی رحمتی است. از آنها خواسته‌ام رفتارشان با علی رحمتی همان رفتاری باشد که با سایر بچه‌ها دارند. البته شاید گاهی پیش آمده باشد که مثلا پُز من را بدهند، ولی من خودم این را ندیده‌ام. شاید این کار را کرده باشند، ولی جلوی من این اتفاق نیفتاده است. 

تفاوت‌های یک ستاره

مهدی رحمتی درون زمین فوتبال با مهدی رحمتی داخل خانه تفاوت‌های خاصی ندارد، البته شاید در خانه رفتارم کمی متفاوت باشد، چون کنار همسر و فرزندانم حضور دارم و شرایط کمی فرق می‌کند. 

دوری خانه از فوتبال

وقتی بعد از بازی‌ها به خانه می‌روم، اتفاقات درون زمین را به خانه منتقل نمی‌کنم. البته معمولا یکی،‌ ‌دو ساعت ابتدایی بعد از بازی درگیر فشارها و استرس بازی هستم، ولی وقتی وارد جو خانه می‌شوم، کم‌کم فضای فوتبال را فراموش می‌کنم. درواقع دوست ندارم اعضای خانواده‌ام را درگیر مسائل فوتبالی‌ام بکنم. 

خداحافظی به خاطر همسر

راستش نمی‌دانم اگر ر