هوالحکیم
هوالحکیم
یکی از سوءبرداشتهای رایج درباره «حزباللهی صورتی» این است که این صفت به افراد خوشپوش، آراسته و امروزی چسبانده میشود. اما حقیقت این است که خانمها و آقایان میتوانند خوشپوش، بهروز، فعال و حتی از رنگهایی مانند صورتی استفاده کنند، اما حزباللهی صورتی نباشند.
حزباللهی صورتی به کسی گفته میشود که در ظاهر و سطح متوقف شده و از عمق و سیرت غافل است. این تعبیر هیچ ارتباطی با شیکپوشی یا ظاهر آراسته ندارد.
گاه این سطحینگری در رفتار یک عالم دین دیده میشود که به جای پرداختن به مسائل اصلی، به ظواهر بسنده میکند، و گاه در عملکرد یک روشنفکر که با پوپولیسم و عوامگرایی از حقیقت فاصله میگیرد.در مقابل، سیرتی بودن میتواند در فردی ساده و بیریا جلوه کند یا در کسی که آراسته، بهروز و خوشتیپ است.
تعاریف کلیشهای و عوامانه درباره «صورتی بودن» باید کنار گذاشته شود. صورتی بودن یعنی سیرتی نبودن. معیار قضاوت؛ عمق، معنا و درونمایه است، نه ظاهر.
در این زمینه، علامه مصباح یزدی(ره) نیز به اهمیت ظاهر آراسته در جوامع اسلامی اشاره کردهاند و فرمودهاند که مومنین باید در مجامع اسلامی ظاهری آراسته داشته باشند تا دیگران میل و رغبت به مصاحبت و گفتگو با آنها پیدا کنند.
به عبارت دیگر، آراستگی ظاهری نه تنها با سیرت در تضاد نیست، بلکه میتواند نشاندهنده احترام به دیگران و تلاش برای ایجاد ارتباطات مؤثر باشد.
(علامه مصباح یزدی، رحمهالله، اخلاق در قرآن، جلد ۲، صفحه ۲۵۸)
#حزب_اللهی_سیرتی
#صورتی_ممنوع
🔎 مطالعات پیشرفته فرهنگی و اجتماعی
🔬 | کانال پاتولوژی فرهنگی
@CuPathology
یکی از سوءبرداشتهای رایج درباره «حزباللهی صورتی» این است که این صفت به افراد خوشپوش، آراسته و امروزی چسبانده میشود. اما حقیقت این است که خانمها و آقایان میتوانند خوشپوش، بهروز، فعال و حتی از رنگهایی مانند صورتی استفاده کنند، اما حزباللهی صورتی نباشند.
حزباللهی صورتی به کسی گفته میشود که در ظاهر و سطح متوقف شده و از عمق و سیرت غافل است. این تعبیر هیچ ارتباطی با شیکپوشی یا ظاهر آراسته ندارد.
گاه این سطحینگری در رفتار یک عالم دین دیده میشود که به جای پرداختن به مسائل اصلی، به ظواهر بسنده میکند، و گاه در عملکرد یک روشنفکر که با پوپولیسم و عوامگرایی از حقیقت فاصله میگیرد.در مقابل، سیرتی بودن میتواند در فردی ساده و بیریا جلوه کند یا در کسی که آراسته، بهروز و خوشتیپ است.
تعاریف کلیشهای و عوامانه درباره «صورتی بودن» باید کنار گذاشته شود. صورتی بودن یعنی سیرتی نبودن. معیار قضاوت؛ عمق، معنا و درونمایه است، نه ظاهر.
در این زمینه، علامه مصباح یزدی(ره) نیز به اهمیت ظاهر آراسته در جوامع اسلامی اشاره کردهاند و فرمودهاند که مومنین باید در مجامع اسلامی ظاهری آراسته داشته باشند تا دیگران میل و رغبت به مصاحبت و گفتگو با آنها پیدا کنند.
به عبارت دیگر، آراستگی ظاهری نه تنها با سیرت در تضاد نیست، بلکه میتواند نشاندهنده احترام به دیگران و تلاش برای ایجاد ارتباطات مؤثر باشد.
(علامه مصباح یزدی، رحمهالله، اخلاق در قرآن، جلد ۲، صفحه ۲۵۸)
#حزب_اللهی_سیرتی
#صورتی_ممنوع
🔎 مطالعات پیشرفته فرهنگی و اجتماعی
🔬 | کانال پاتولوژی فرهنگی
@CuPathology
- ۵۰۹
- ۳۰ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط