ابوهارون گوید

ابوهارون گوید:
لَم اَریکَ مُنذُ اَیّامٍ یا اَباهارون؟ فَقُلتُ:وُلِدَ لی غُلام. فَقالَ:بارَکَ اللهُ لَکَ،فَما سَمَّیتَهُ؟قلت:سَمَّیتُهُ مُحَمَّداً. فَاَقبَلَ.بِخَدِّهِ نَحوَ الاَرضِ وَ هُوَ یَقُول: مُحَمَّد،مُحَمَّد،مُحَمَّد حَتّی کانَ یُلصقُ خَدَّهُ بِالاَرضِ،ثُمَّ قالَ:بِنَفسی وَ بِوَلَدی وَیِأَهلی وَ بِاَبَوِیَّ وَ بأَهلِ الاَرضِ کُهَُُ م جمعاً الفِداءَ لِرَسُولِ الله(ص)، لا تَسبَّهُ وَ لا تَضِربهُ وَ لا تُسئُ اِلَیهِ،وَاعلَم اُنَّهُ لَیسَ فِی الاَرضِ فیها اسمُ مُحَمَّد اِلّا وَ هَیِ تُقَدِّسَ کُلّ یَومٍ
ای ابا هارون! چند روزی است که تو راندیده ام؟ عرض کردم: پسری برایم متولد شد. حضرت فرمود: مبارک باشد، او را چه نام می گذاری؟ عرض کردم:محمد- حضرت تا نام محمد را شنید- گونه خود را به طرف زمین برده و فرمود: محمد،محمد،محمد و آن قدر خم شد که نزدیک بود گونه اش به زمین ساییده شود.آن گاه فرمود: جانم، فرزندم،همسرم،پدر و مادرم و تمام مردم روی زمین فدای رسوا خدا باد.مبادا او را دشنام یا بزنی، مبادا با او بد رفتاری کنی، بدان که در روی زمین نام محمدی نیست مگر در هر روز گرامی اش بدارید(وسائل الشیعه- جلد 15)