درسینه ی من آتش خاموش زغال است

درسینه ی من آتش خاموش زغال است
این معدن تاریک پر از داغ نهال است

افرا به عقب رفت و ورق زد دو سه صفحه
دید آه که جنگل پر از آواز شغال است

کولاک شد و برف فرو ریخت به دره
روشن شدن لاله ی پژمرده،محال است

امید به پرواز در این دامنه ها نیست
جایی که قفس قفل صدای پر و بال است

از خاطررنگین درختان چمن رفت
تصنیف بهاری که پر از بلبل لال است

وقتی که جوابی به سوال غم ما نیست
آسوده ترین راه همان حذف سوال است..