ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﻋﺪﻡ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ
ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻳﻪٔ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺑﻼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ

ﺧﻮﻥ ﺷﺪ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩٔ ﻓﻄﺮﺕ
ﺯﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﺎﻥ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺟﻔﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ

ﺍﻳﻦ ﺗﻦ ﺯ ﮐﺠﺎ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺩ
ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻼ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﻼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﮐﺮﺩ