«نمیتوانم جلوی لبخند خودم را بگیرم ، گاهی خندهی بیدلیل بیخ گلویم را میگیرد.آخرش هیچکس نفهمید که ناخوشیِ من چیست! همه گول خوردند...»- صادق هدایت