در عوض تک تک درد هاتون.. فقط لبخند زدید!

سونگهون‌گفت و سونو سریع لایو رو خاموش کرد.
مدتی سکوت افکار های اونا رو دربر گرفت.
در همین حال انفجار بزرگی بعد لایو توی اینترنت اتفاق افتاده بود!

- لونا..
- چیه!؟
- کار اشتباهی کردی.

نگاه عصبی جونگوون بهش دوخته شد.
احساسی که داشت احساسی مشترک با سایر اعضا بود..
چشم هاش رو توی حدقه چرخوند . با تمام غرور..

- من اشتباه-
- چطور میگی اشتباه نکردی وقتی همین حالا هزاران نفر درحال تایپ کردن جملات بدتر از چیزی ان که الان دیدی !!



- هیونگ آروم باش

تن صدای بلند جونگوون هشدار آروم نیکی رو در پی داشت.
به چشم های خشمگین پسر نگاه کرد.

- جملات بدتر! بدتر!! یه سوال ازت دارم..دقیقا تو یا هر کدوم از این اعضا چی برای این گروه کم گذاشتیم که حاظری در برابر حرف های ناحق اونا سکوت کنی.

- گفتم ادامه ند-

- چی رو ادامه ندم!؟ حقیقت رو؟ واقعا میخوای سکوت کنی؟ یانگ جونگوون به همین زودی فراموش کردی سر این هیت های مسخره چی کشیدیم؟!

به چشم های پسر نگاه کرد.
جملاتی که گفته نمیشد..

- جواب منو بده! به همین زودی گردنبند کوفتی نیکی ،هیت های مزخرفی که به هیسونگ دادن ، کامیون های اعتراضی ای که برای تو فرستادن اسیب روحی و جسمی اعضا رو فراموش کردی!!؟

سکوت و بازم سکوت..
کسی که قرار بود سرزنش بشه..
یانگ جونگوون نبود..
کیم لونا هم نبود..
نه.. هیچ کدوم مقصر نبودن.

- فراموش نکردی.. هیچ کدومتون..چون همه رو توی خودتون ریختن. و بروز ندادین و در عوض تک تک درد هاتون .. فقط یه لبخند زدید.

صداش لرزید و قطره اشکی از گونش چکید.
دیگه حرفی نداشت..توانی نداشت..
پس.. با خروج از این در هفت پسر رو ترک کرد.