حیف قلبی که ز احساس تو شیدا نشود

‍ حیف قلبی که ز احساس تو شیدا نشود
حیف چشمی که به دیدار رخت وا نشود
انقدر خوب و دل ارا و قشنگی ای یار
حیف ان یار که از عشق تو رسوا نشود
خانه ات مامن امن است که ایمان دارم
هر که را راه دهی دور از انجا نشود
تو عزیزی و دلت پاک و مصفاست گلم
مثل تو عاشق پر حوصله پیدا نشود
هر کجا از تو و احساس قشنگت گفتم
ان قدر هست که در دفتر من جا نشود
اری ای عشق من ان عاشق رسوای توام
انچه پیداست در این جامعه حاشا نشود
راضی ام من به رضای دل سرگشته ی تو
غیر حرف دل شیدای تو اجرا نشود
حاکم شهر دلم باش و بگو حکمت را
جان سپردن به ره عشق تو فردا نشود