خدایا . . . گاه کوچکی و ناتوانیم مرا لال میکند و بعد بزرگواری تو، به من جرأت میدهد و به حرفم می آورد! گاه وضع خودم ناامیدم میکند، بعد فکر تو، باز سر ذوقم می آورد و به من شوق میبخشد. فرازی از دعای عرفه