دلا تا کی کنی دیوانه داری

دلا  تا  کی  کنی  دیوانه داری؟
به تا کی بر در و چشم انتظاری
شدی  رسوای عالم قصّه بس کن
غروبِ زفته ات  تا  کی شماری؟
بهاری  بود و بستان  و گلستان
زدی شخم و نهالش  کی بکاری؟
سپردی  مزرعه  بر  دستِ  ابله
چرا  این بارِ غم بر جان گذاری؟
خریدی  بهرِ  جان صد بارِ ماتم
به تا کی میکشی این بارِخواری؟
بپا خیز  و جهانی کن گلستان؟
زمستان   رفته  و  آمد  بهاری
تماشا   کن   درون     آسمانها
جهان  گردون  به  گردِ گُلعزاری