آدم ها می آیند و می روند

آدم ها می آیند و می روند ...
با هزار حیله و ترفند
اسمش را هم هنر "مخ زدن" می گذارند
همه کار می کنند تا فتحت کنند بانو
تا راه پیدا کنند به قلبت بانو
بعد با دلیل یا بی دلیل می روند
گاهی حتی نمی روند
با بی شرمی تمام می مانند!
امّا چه ماندنی…
ماندن بیست درصدی!
خاطرشان از فتح تو که جمع شد!
میروند سراغ دیگری
قلمروشان را گسترش می دهند…
یا همان حرمسرای و داستان سوگلی…
تو که نمی توانی بروی
تو فتح شده ای و او فاتح!
هزار بار هم که مثبت اندیش باشی و خداباور ...
دلت آه می کشد!
لعنت به هر چه نامرد…
بانو ...
دلت که شکست
آه بکش
نفرین کن!
لعنت بفرست…
خدا را شاهد بگیر
آن هنگام که میگفت "دوستت دارم"
می گفت "با تو می مانم"
می گفت "تو مال منی و من مال توام"
آن روزها که ساعتها وقت برایت داشت و امروز ندارد ...
خدا را شاهد بگیر
درد دارد! می دانم بانو ...
زخم التیام نمیشود به این راحتی…
اما صبوری کن
و ببین! خداوند کارش را خوب می داند
حتی اگر تو نباشی…
صدای آه دل شکسته ی تو هست
هق هق نفسهای شبانه ی تو هست
بغضها و اشکهای تو عرش را به لرزه در می آورد ...
طبیعت به تو بدهکار است بانو
به تو که به اسم خدا باورش کردی
به تو که اعتماد کردی…

مرد!
شرف داشته باش!
مرد است و شرافتش…
برای لذت جسمت، برای فراموش کردن معشوقه ی بی وفایت…
با دل کسی بازی نکن
این بازی، بازی بدی ست…
آه دارد، لعن دارد…
تاوان سنگینی دارد
له کنی، له میشوی…
دل بشکنی، دلت شکسته می شود…
دنیا بدجور گرد است…
مرد باش…