استان کوردستانشهرستان سنندج
استان کوردستان(شهرستان سنندج)
معرفی کامل شهرستان سنندج：
1) شهرستان سنندج، از شمال به شهرستان دیواندره، از مشرق به شهرستان قروه، از جنوب به شهرستان کامیاران و از مغرب به شهرستان مریوان محدود میشود. کوههای چالآب، کرالام، تیلهقلعه و کچکسار، هر کدام با بیش از 800،2 متر ارتفاع در این شهرستان واقعاند. دشتهای کامیاران ( 000،11 هکتار مساحت)، خامسان ( 000،2 هکتار مساحت)، قشلاق ( 600،5 هکتار مساحت) و امیرآباد ( 220،6 هکتار مساحت) از دشتهای معروف این شهرستان محسوب میشوند . رودهای قشلاق، گاوه، گزان، خرکه، و تازهآباد در این شهرستان جاریاند.
شهرستان سنندج در 9 آذر 1316 تأسیس شد و در 1377ش بخش کلاترزان بدان پیوست .این شهرستان دارای دو بخش مرکزی (به مرکزیت شهر سنندج) و کلاترزان (به مرکزیت شهر شوشیه) و دارای ده دهستان و دو شهر به نامهای سنندج و شوشیه است .
جمعیت شهرستان سنندج در 1375ش حدود 000،360 تن گزارش شده است که از این تعداد، حدود 000،280 تن در نقاط شهری و بقیه در نقاط روستایی ساکن بودهاند.
دین مردم شهرستان سنندج اسلام با مذهب سنّی (شافعی) است و با گویشهای کردی (اورامی و سورانی) تکلم میکنند.
از ایلات و عشایر شهرستان سنندج که تیرههایی از آنان تختهقاپو شدهاند، میتوان به سادات نقشبندی، زند، کلاترزان، کشکی و کمانگیر اشاره نمود.
لباس مردها شامل نیمتنهای به نام چوخه و شلواری گشاد بهنام رانک است که مچپای آن تنگ است. لباس دیگری نیز بهنام مَلَکی دارند که شامل نیمتنهای بدون یقه است و از پایین تا بالا با دکمه بسته میشود. لباس زنان شامل پیراهن بلند (بدون پولک یا با پولک)، قبای بلند و روسری است که، برخلاف لباس زنانه در سایر مناطق کردستان، فاقد شال است.
اساس اقتصاد این شهرستان بر کشاورزی، باغداری، دامداری، دامپروری و صنایع استوار است. دامداری بیشتر بهصورت عشایری و کوچرو و شامل پرورش گوسفند است. مرغداری به صورت صنعتی است و زنبورداری نیز در آنجا رواج دارد. صنایع شهرستان در دو رشته کارخانهای و دستی است. صنایع کارخانهای آن شامل نساجی، کفاشی، چرمسازی، کاغذسازی، تولید شیر پاستوریزه، تولیدات شیمیایی، صنایع برق و الکترونیک، صنایع فلزی، تولیدات کانی غیرفلزی، و فراوردههای غذایی و داروسازی است. صنایع دستی آن شامل موج و جانمازبافی، جاجیم و گلیم و قالیبافی، نازککاری چوب، خراطی، حصیربافی، سوزندوزی و شالبافی است. صادرات شهرستان سنندج عبارتاند از: ترهبار، میوه، کتیرا، گیاهان دارویی، گردو، دام، فراوردههای شیری، مصنوعات چوبی و قند.معادن شهرستان سنندج شامل سنگهای مرمریت، آهک، گچ، تراورتن، لاشه و سنگ ساختمانی است.
تپههای کرهسی و آرندان و غار کَرَفتو از آثار باستانی آن است و آثار تاریخی بعد از اسلام آن عبارتاند از: قلعه پلنگان، پل قشلاق، پل شیخ، عمارت خسروآبادی، خانه سالار سعید (موزه سنندج)، پیرومر/ پیرعمر که مدفن حضرت امامزاده عمربن حسین علیهالسلام است.
2) شهر سنندج، مرکز استان کردستان و شهرستان سنندج، که در دشت قشلاقِ منطقه کوهستانی زاگرس، در جنوب استان کردستان، در ارتفاع 538،1 متری از سطح دریا قرار دارد و کوههای گردیبریان، کچکرش، آبیدربزرگ و چشمه آقائی آن را احاطه کردهاند . رود قشلاق به طول 95 کیلومتر از سه کیلومتری مشرق سنندج عبور میکند. سد مخزنی وحدت، که در ده کیلومتری شمال شهر بر رودخانه قشلاق احداث شده و دریاچۀ وحدت را به وجود آورده است، آب آشامیدنی اهالی سنندج را تأمین میکند.
آب و هوای شهر سنندج سرد و نیمهخشک است. میزان بارندگی سالانه آن 450 میلیمتر و حداکثر دمای شهر در تیر حدود ْ40 و حداقل آن در بهمن، ْ5ر13- گزارش شده است .
طبق تقسیمات کشوری، شهر سنندج در 1307ش تأسیس شده و جمعیت شهر در 1375ش، حدود 000،280 تن گزارش شده است.
شهر سنندج یکی از مراکز مهم قالیبافی ایران است که قالیهای آن به صورت بسیار ظریف و تکپود با گره متقارن بافته میشود.
شهر سنندج مقر طوایفی از کردهای اردلان، احمدزینل، قاریمرادی، قمرتوزهای، چاردولی، خرات، دوم (گیوهکش)، سورسوری، شیخاسماعیل، قادر مریویسی، کوسن رزین (کفش رزین)، گرگدای، گوران و هلاج بوده است . برخی از آثار تاریخی شهر سنندج، علاوه بر چند مسجد قدیمی ، اینهاست: مجموعه بازارهای آصف و سنندجی، مجموعه عمارتهای سهگانۀ وکیل، مجموعه عمارتهای مشیردیوان، مدرسه و مسجد والی، سه حمام دو خزینه، خان و شیشه، مسجد و مدرسه پیرعمر، پل قشلاق، کلیسای سنندج، قلعه سنهدژ و مسجدجامع اماناللّهخانی یا دارالاحسان قدمگاه خضر در سنندج در کوه آبیدر یکی از زیارتگاههای اهالی است. قسمتی دیگر از محوطۀ قدمگاه خضر را خیرالیاس مینامند .
شهر سنندج را به علت واقع شدن در دامنۀ کوه، در قدیم سنه میخواندند
معرفی کامل شهرستان سنندج：
1) شهرستان سنندج، از شمال به شهرستان دیواندره، از مشرق به شهرستان قروه، از جنوب به شهرستان کامیاران و از مغرب به شهرستان مریوان محدود میشود. کوههای چالآب، کرالام، تیلهقلعه و کچکسار، هر کدام با بیش از 800،2 متر ارتفاع در این شهرستان واقعاند. دشتهای کامیاران ( 000،11 هکتار مساحت)، خامسان ( 000،2 هکتار مساحت)، قشلاق ( 600،5 هکتار مساحت) و امیرآباد ( 220،6 هکتار مساحت) از دشتهای معروف این شهرستان محسوب میشوند . رودهای قشلاق، گاوه، گزان، خرکه، و تازهآباد در این شهرستان جاریاند.
شهرستان سنندج در 9 آذر 1316 تأسیس شد و در 1377ش بخش کلاترزان بدان پیوست .این شهرستان دارای دو بخش مرکزی (به مرکزیت شهر سنندج) و کلاترزان (به مرکزیت شهر شوشیه) و دارای ده دهستان و دو شهر به نامهای سنندج و شوشیه است .
جمعیت شهرستان سنندج در 1375ش حدود 000،360 تن گزارش شده است که از این تعداد، حدود 000،280 تن در نقاط شهری و بقیه در نقاط روستایی ساکن بودهاند.
دین مردم شهرستان سنندج اسلام با مذهب سنّی (شافعی) است و با گویشهای کردی (اورامی و سورانی) تکلم میکنند.
از ایلات و عشایر شهرستان سنندج که تیرههایی از آنان تختهقاپو شدهاند، میتوان به سادات نقشبندی، زند، کلاترزان، کشکی و کمانگیر اشاره نمود.
لباس مردها شامل نیمتنهای به نام چوخه و شلواری گشاد بهنام رانک است که مچپای آن تنگ است. لباس دیگری نیز بهنام مَلَکی دارند که شامل نیمتنهای بدون یقه است و از پایین تا بالا با دکمه بسته میشود. لباس زنان شامل پیراهن بلند (بدون پولک یا با پولک)، قبای بلند و روسری است که، برخلاف لباس زنانه در سایر مناطق کردستان، فاقد شال است.
اساس اقتصاد این شهرستان بر کشاورزی، باغداری، دامداری، دامپروری و صنایع استوار است. دامداری بیشتر بهصورت عشایری و کوچرو و شامل پرورش گوسفند است. مرغداری به صورت صنعتی است و زنبورداری نیز در آنجا رواج دارد. صنایع شهرستان در دو رشته کارخانهای و دستی است. صنایع کارخانهای آن شامل نساجی، کفاشی، چرمسازی، کاغذسازی، تولید شیر پاستوریزه، تولیدات شیمیایی، صنایع برق و الکترونیک، صنایع فلزی، تولیدات کانی غیرفلزی، و فراوردههای غذایی و داروسازی است. صنایع دستی آن شامل موج و جانمازبافی، جاجیم و گلیم و قالیبافی، نازککاری چوب، خراطی، حصیربافی، سوزندوزی و شالبافی است. صادرات شهرستان سنندج عبارتاند از: ترهبار، میوه، کتیرا، گیاهان دارویی، گردو، دام، فراوردههای شیری، مصنوعات چوبی و قند.معادن شهرستان سنندج شامل سنگهای مرمریت، آهک، گچ، تراورتن، لاشه و سنگ ساختمانی است.
تپههای کرهسی و آرندان و غار کَرَفتو از آثار باستانی آن است و آثار تاریخی بعد از اسلام آن عبارتاند از: قلعه پلنگان، پل قشلاق، پل شیخ، عمارت خسروآبادی، خانه سالار سعید (موزه سنندج)، پیرومر/ پیرعمر که مدفن حضرت امامزاده عمربن حسین علیهالسلام است.
2) شهر سنندج، مرکز استان کردستان و شهرستان سنندج، که در دشت قشلاقِ منطقه کوهستانی زاگرس، در جنوب استان کردستان، در ارتفاع 538،1 متری از سطح دریا قرار دارد و کوههای گردیبریان، کچکرش، آبیدربزرگ و چشمه آقائی آن را احاطه کردهاند . رود قشلاق به طول 95 کیلومتر از سه کیلومتری مشرق سنندج عبور میکند. سد مخزنی وحدت، که در ده کیلومتری شمال شهر بر رودخانه قشلاق احداث شده و دریاچۀ وحدت را به وجود آورده است، آب آشامیدنی اهالی سنندج را تأمین میکند.
آب و هوای شهر سنندج سرد و نیمهخشک است. میزان بارندگی سالانه آن 450 میلیمتر و حداکثر دمای شهر در تیر حدود ْ40 و حداقل آن در بهمن، ْ5ر13- گزارش شده است .
طبق تقسیمات کشوری، شهر سنندج در 1307ش تأسیس شده و جمعیت شهر در 1375ش، حدود 000،280 تن گزارش شده است.
شهر سنندج یکی از مراکز مهم قالیبافی ایران است که قالیهای آن به صورت بسیار ظریف و تکپود با گره متقارن بافته میشود.
شهر سنندج مقر طوایفی از کردهای اردلان، احمدزینل، قاریمرادی، قمرتوزهای، چاردولی، خرات، دوم (گیوهکش)، سورسوری، شیخاسماعیل، قادر مریویسی، کوسن رزین (کفش رزین)، گرگدای، گوران و هلاج بوده است . برخی از آثار تاریخی شهر سنندج، علاوه بر چند مسجد قدیمی ، اینهاست: مجموعه بازارهای آصف و سنندجی، مجموعه عمارتهای سهگانۀ وکیل، مجموعه عمارتهای مشیردیوان، مدرسه و مسجد والی، سه حمام دو خزینه، خان و شیشه، مسجد و مدرسه پیرعمر، پل قشلاق، کلیسای سنندج، قلعه سنهدژ و مسجدجامع اماناللّهخانی یا دارالاحسان قدمگاه خضر در سنندج در کوه آبیدر یکی از زیارتگاههای اهالی است. قسمتی دیگر از محوطۀ قدمگاه خضر را خیرالیاس مینامند .
شهر سنندج را به علت واقع شدن در دامنۀ کوه، در قدیم سنه میخواندند
- ۹.۶k
- ۳۰ فروردین ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۶)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط