پارت دوم

*پارت دوم*
پس تو موسیقی رو از روی علاقه انتخاب
کردی،درسته؟
"آره،به نظرم با موسیقی و ساز میشه بهتر احساسات رو نشون داد...مهم نیست که چه سازی باشه درسته که صدای هر ساز متفاوته اما اگه بتونی جسم و روحت رو داخل اون ساز پیدا کنی خیلی راحت میتونی با نواختنش احساساتت رو بیان کنی."
سانزو سرش رو به نشانه فهم تکون داد،ا/ت خیلی خوب بلد بود که با ساز های موسیقی ارتباط برقرار کنه
"به غیر از پیانو چه ساز دیگه ای میزنی؟"
ا/ت مکث کوتاهی کرد و گفت:...ویالون،هنگ درام و گیتار.
"اوه!...پس میتونم بگم که تو آدم با استعدادی هستی"
ا/ت لبخند شیرینی زد و گفت:متشکرم...این نظر لطف توعه.
و سکوت بین آنها برقرار شد...
ناگهان چشمان سانزو برق زد گویی که انگار ایده ای به ذهنش خطور کرد.
"هی!...نظرت چیه که پس فردا به یک مهمونی بیای؟"
"مهمونی؟!...چه مهمونی؟"
"یه مهمونی که برای معامله های تجاری و بیزینسی هست...اما منظور من اینه که...نظرت چیه که تو به عنوان نوازنده اونجا باشی؟...تازه پول خیلی خوبی هم میگیری"
چشمان ا/ت از ذوق درخشید اما درخشش چشمانش فورا از بین رفت و در فکر فرو رفت.
"...میدونی...من نمیخوام به خاطر پول به اونجا بیام...من فقط میخوام که استعدادم رو به نمایش بزارم حتی اگه هم به من پول ندید...من باز هم مشکلی ندارم"
سانزو اندکی تعجب کرد...زیرا انتظار چنین چیزی را از ا/ت نداشت.
"...که اینطور...فهمیدم منظورت چیه...اما تو میای دیگه،درسته؟
"البته که میام!"
سانزو لبخندی زد.
"عالیه...خب یادت باشه...پس فردا ساعت هشت شب یک ماشین لیموزین میاد سراغت،فهمیدی؟"
ا/ت سرش رو تکون داد.
هر دو از نیمکت سنگی پارک بلند شدند.
"مشتاقم که پس فردا ببینمت...درحال نواختن پیانو...روی صحنه..."
"من هم خیلی مشتاقم...خیلی خوشحال شدم از اینکه دوباره ملاقتت کردم،سانزو"
"...منم همینطور...و یک چیز دیگه،لطفا من رو هارو صدا کن"
"باشه...هارو"
شنیدن اسم اش از زبان او مانند موسیقی گوشنواز بود...مانند یک مرحم!
"...مراقب خودت باش،ا/ت"
"تو هم همینطور...خداحافظ:)"
(دوستان میدونستید که حضرت محمد میفرمایند:اگر از داستان های ماریان/ران هایتانی حمایت نکنید...کاتانای سانزو در ماتحتتان فرو میرود؟؟؟🫠🗿😂)
(پس حمایت کنید...کلی براش زحمت کشیدم...وگرنه کاتانای سانزو میره تو ماتحتتون🗿)