part

part 207
ری: از کجا میدونی که این بارم قراره همیچی خراب شه
جنیور: ولی خوب میدونی که امتحانش خیلی گرون تموم میشه
ری: یعنی واقعا تصمیم گرفتی قیدشو بزنی میخوای فراموشش کنی
جنیور: میدونی به این راحتی هم که میگی نیست فراموش کردنش برام مثل بدست اوردنش غیر ممکنه
ری: چون تو داری برای نودت غیر ممکنش میکنی
جنیور اره. اره خودم دارم برای خودم ممنوعش میکنم چون دیگه نمیخوامو نمیتونم درد کشیدنشو ببینم میفهمی چی میگم (داد)
ری: ولی این بدتره که ببینی کس دیگه ای بهش اسیب میزنه
سوزومه: دعواتون درمورد کیه
جنیور: کس مهمی نیست
سوزومه: از حرف زدنتون معلومه خیلی مهمه براتون
لیلی اومد
لیلی: چرا دم در وایستادین
ری: داشتیم میرفتیم دیگه
لیلی: خب بریم
هرکی رفت سمت ماشین مورد نظرشو سوار شد ری با اشاره ای ازشون خداحافظی کردو راه افتادو رفت جنیور هم پشت سرش از پارکینگ اومد بیرون
بعد یه ربع رسیدن خونه سوزومه
سوزومه: تنکیو مستر
جنیور: خدافظ
سوزومه از ماشین پیاده شد رفت سمت خونش لیلی خواست پیاده بشه که
جنیور: مراقب باش صوتی ندی ها
لیلی: باشه بابا حواسم هست
لیلی هم از ماشین پیاده شدو جنیور هم راه افتاد دخترا هردو وارد خونه شدن خونه سوت و کور بود
لیلی: مگه الن و النا نیستن
سوزومه: فک کنم
لیلی: یه زنگ به مامانت بزن بپرس چهخبره
سوزومه: اوکی
سوزومه زنگ زدبه مامانش
مامان: دوم دخترم
سوزومه: مامان... دخترا خونه نیومدن
مامان: اوه یادم رفته بود بگم براشون مشکل پیش اومده تا چند روز نمیان
سوزومه: اوم
مامان: میخوای یکیرو برات بیارم
سوزومه: نه نمیخواد لیلی هست دوتامون یه کاریش میکنیم
مامان: پاشه کاری نداری
سوزومه: نه خدافظ
مامان: خدافظ (قط کرد)
لیلی: چی گفت
سوزومه: گفت براشون مشکل پیش اومده
لیلی: خب
سوزومه: خب چی
لیلی: الان کی برامون غذا بپزه
سوزومه: خودمون
لیلی: خودمون؟
سوزومه: مگه چه مونه
لیلی: چمون نیست تویه چلاق بیشتر از نگاه کردن کاری بلد نیستی...
سوزومه: چرا میتونم سفره رو بچینم
لیلی: زحمت کشیدی