ازعمیقترین مباحث الهیات بحث خداشناسی است از آن میان ب

ازعمیق‏ترین مباحث الهیات، بحث خداشناسی است. از آن میان، بحث اسماء و صفات، ریشه و اساس بحث توحید و خداشناسی می‏باشد.
در قرآن کریم می‏خوانیم: 
« اَللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ لَهُ الاَسْماءُ الحُسنی.»
خدایی که جز او معبودی نیست، نام‏های نیکو به او اختصاص دارد.(طه، 8).
در جای دیگر می‏فرماید : 
«وَلِلّهِ الاَسماءُ الحُسنی فَادْعُوُهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذینَ یُلحِدونَ فی اَسمائِهِ سَیُجزَوْنَ ماکانُوا یَعمَلونَ.»
ونام‏های نیکو به خداوند اختصاص دارد پس او را با آنها بخوانید، و کسانی را که در مورد نام‏های او به کژی می‏گرایند رها کنید؛ به زودی به سزای آنچه انجام می‏دهند کیفر خواهند دید. (اعراف، 180) 
در شرافت اسماء و صفات الهی همین بس که پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم فرمودند:
« اِنَّ لِلّهِ ـ عَزَّوجلَّ ـ تِسْعَةً و تِسعین اِسْما، مَنْ دَعا اللّهَ بها اِسْتَجابَ لَهُ، وَ مَنْ اَحْصاها دَخَلَ الجنةَ »
خداوند تبارک و تعالی نود و نه اسم دارد که هرکس خداوند را به آن اسامی بخواند، خداوند دعای او را مستجاب می‏گرداند و کسی که آنها را ( اسامی ) بشمارد داخل بهشت می‏گردد.(بحارالانوار، ج 4، ص 187)
به گفته برخی از مفسّران، دلیل بر عظمت علم اسماء الهی همین که حضرت آدم ابوالبشر به جهت دانستن علم اسماء الهی بر ملائکه مقرّب او برتری یافته و مسجود آنان واقع گشت:
«وَ عَلَّمَ آدمَ الاَسماءَ کُلَّها» 
و خداوند تمامی اسماء را به آدم بیاموخت.(بقره ، 31) 
و بعد از این آموزش الهی بود که حضرت آدم علیه‏السلام مظهر اسماء نیکوی الهی شد، و نمونه‏ای از کتاب کبیر خداوندی و عالم اکبر ربوبی گردید.(الصافی، ج 1، ص 75).
به نظر برخی از فلاسفه یگانه موجودی که مظهر همه اسماء و صفات حق واقع می‏شود انسان است. و او موجودی است که با علم اسماء از کائنات ممتاز می‏گردد.( اسماء و صفات حق، ص38 و 40)

#اسماء_جلاله