حسرت یعنی

حسرت یعنی
نگاه کردن به
عاشقانه ‌های جا مانده در عکس
و تحریرِ خاطراتِ آغوشی که تن ‌پوشِ من نبود..

راستی کدام‌یک از مردانِ این شهر
از عطرِ سکرآورِ آغوشِ تو نشئه خواهد شد؟
سلامِ مرا به او برسان و برایش بگو
مادامی‌که در کنار تو باشد،
ضامنِ حسادت‌های زنجیره‌ای شاعری است که
به تمامِ خاطراتی که با تو نداشت غبطه خورد.. و
در تمام روزهایی که بی‌تو گذشت غروب نمود.. و
از تمام سیگارهایی که با تو نکشید سرفه کرد.. و
برای تمام عمری که بی‌تو سپرد به یادِ تو شعر نوشت..

و شک کرد به احتمالِ یک احساس
که به جبرِ تنهایی قسم می‌خورد.. و
جز شعر،
حرف مشترکی با کسی نداشت..،
پس لاجرم سکوت کرد تا
از غل و زنجیرِ عاشقانه‌های در شعر هم
رها باشی..