در درونت مهربان جور وجفایت را بکش

در درونت مهربان ٬ جور وجفایت را بکش
بازلبخندی بزن ٬ بغض صدایت را بکش

آن گره از روسری وا کن ٬ رها کن گیسوان
چشمِ بدبین و حسود خنده هایت را بکش

سرخیِ لبهای تو شد وامدار خون دل
خون به پا کن ٬ شاعرِ آن بوسه هایت را بکش

کشتیِ چشمان تو صد نوح و موسی را حریف
چون تو سکاندار عشقی ناخدایت را بکش

شال گردن در حضورت شد خجل از بودنش
دست ٬ در گردن ٬ غمِ سرد سرایت را بکش

چونکه بین ما دوتن یک پیرهن حایل شده
نازنین این حایلِ بس نابجایت را بکش

عطرِ گلهای بهاری گمشده در دامنت
وعده ی هر روزه و ترفندهایت را بکش

جان من بسیارگفتم ٬ گوش کردی یاکه نه؟
خواستی این «عندلیب» بینوایت را بکش

عاشقانه های #سعیدعندلیبی