چه هنگام میزیستهام

چه هنگام می‌زیسته‌ام؟
کدام مجموعه‌ پیوسته‌ روزها و شبان را من.
اگر این آفتاب هم آن مشعلِ کال است
بی‌شبنم و بی‌شفق
که نخستین سحرگاهِ جهان را آزموده است.



تو را و مرا
بی‌من و تو
بن‌بستِ خلوتی بس!
که حکایتِ من و آنان غمنامه‌ی دردی مکرر است

تو و اشتیاقِ پُرصداقت تو
من و خانه‌مان
میزی و چراغی…

آری
در مرگ‌آورترین لحظه‌ی انتظار
زندگی را در رویاهای خویش دنبال می‌گیرم.
در رویاها و
در امیدهایم.

#احمد_شاملو


#۲۱آذر_زادروز #شاملوی_بزرگ #یادش_جـاودان