عشق تو چنین حکیم و استاد چراست

عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
مهر تو چنین لطیف بنیاد چراست
بر عشق چرا لرزم اگر او خوش نیست
ور عشق خوش است این همه فریاد چراست
رباعی شماره ۳۶۲

#مولانا
دیدگاه ها (۱)

| #مصطفی_علوی |.عمریست که این خانه گرفتارِ خودی هاستکمبودی ا...

مـرا آرامـ مـی دانـیولـی مـن معـدن دردمـ.." #میثم_بشیری

ای انسان! به خودآ

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط