زشت است که توی غزلش مرد بگرید

زشت است که توی غزلش مرد بگرید
هربار که یک قافیه آورد بگرید

این هدیه ی عشق است به دیوانه که باید
با درد بخنداند و با درد بگرید

غربت فقط این است که شخصی وسط جمع
آرام بیاندیشد و خونسرد بگرید

زشت است که آدم دلش از هیچ بگیرد
زشت است که هر وقت هوس کرد بگرید

زشت است که شاعر وسط خواندن یک شعر
با آمدن واژه ی برگرد بگرید

زشت است، ولی زشت تر این است که عشقت
بر شانه ی یک آدم نامرد بگرید