بردند برای همه دنیا خبرش را

بردند برای همه دنیا خبرش را

غمنامه اي از سرخي چشمان ترش را

حتي رمقي نيست به دستان ضعيفش

آتش زده زهری همه ي بال و پرش را

هم سن زيادش سبب خستگي اش شد

هم شعله زده زهر تمام جگرش را

اطفال و عيالش همگي دل نگرانند

سوزانده ز آهش همه ي دوروبرش را

آن شب كه پي مركب دشمن به زمين خورد

/ديگر نشده راست بگيرد كمرش را/

بي حرمتي و بي ادبي شد به مقامش

بدجور شكستند دل شعله ورش را

آنقدر تنش آب شده گوشه ي بستر

ديدند همه حال بد محتضرش را/

عمريست براي دل خود روضه گرفته

پر كرده غم كوچه فضاي سحرش را

سخت است برايش كه فراموش نمايد/

آن مادر وآن ناله ي در پشت درش را

 

شاعر : محمد حسن بیات لو