شعرهایم

شعرهایم
تنهایی زنی است
ڪه نا آرام است در ظاهرے آرام !
شعرهایم
موهاے پریشان زنی است
ڪه دستی را گُم ڪرده براے نوازش !
شعرهایم
سَر زنی تنها است
ڪه شانه اے ندارد براے گریه هایش !
شعرهایم
قلب شڪسته ے زنی است
ڪه محڪم ایستاده در سختی ها !
میخندد پوچ
با دستانی سرد
قلبی سردتر
و نگاهی
خیره به دور دستها
انگار ڪه تو را میبیند ڪه " می آیی "