گاه دلم آنقدر از زندگ

گـاهـﮯ دلمـ آنقـدر از زنـدگـﮯ

سیـر مـﮯ شـود ڪہ

مـﮯ خـواهمـ تـا اوج آسمـاטּ پـرواز ڪنمـ

و روﮮ ابـرهـا دراز بڪشمـ !

آرامـ و آسـوده ؛

مثـل مـاهـﮯ حـوضمـاטּ ڪہ

چنـد روزیستــ روﮮ آبــ خـوابیـده است