درسنامه مهدویت

درسنامه مهدویت

امام شناسی

امام در لغت به معنای: «پیشوا» می‌باشد.
خلیل بن احمد، پیشوای ارباب لغت گوید:
کلّ من اُقتدی به و قُدّم فی الاُمور فهو امام؛
هر کس که جلودار امور باشد و به او اقتدا کنند، او «امام» است. [۱]

راغب اصفهانی گوید:
الامام: المؤتمّ به إنساناً
به هر انسانی که او را پیشوا قرار دهند، امام گویند. [۲]

شیخ صدوق از «ابوبشر لغوی» نقل می‌کند که گوید:
امام در لغت عرب، جلودار مردم را گویند؛ که در طول سفر و تاریکی شب
امام و پیشوا در اصطلاح به کسی گفته می‌شود که جلودار جماعتی باشد و رهبری ایشان را در یک مسیر اجتماعی، مرام سیاسی، مسلک دینی و یا عملی بر عهده بگیرد. [۳]

امام رضا علیه السلام در یک حدیث گسترده از جایگاه امام سخن گفته، که فرازهایی از آن در این جا تقدیم می‌گردد:
جایگاه امام والاتر، ابعادش گسترده تر و ژرفایش عمیق تر از آن است که مردمان با اندیشه و درایت خود به آن دست یابند، یا امامی را از سوی خود برگزینند. امام همانند خورشید فروزان نور افشانی می‌کند، دست‌ها و دیده‌ها به جایگاه بلندش نمی رسد.
امام ماه تابان، ستاره فروزان، مشعل درخشان و اختر هدایتگر در
تاریکی‌های شب دیجور و تیرگی‌های دریاها و صحراها می‌باشد.
امام آب خوشگوار هدایت بر دل‌های تشته، راهبر مطمئن بر شاهراه هدایت، نجات بخش انسان‌ها از لغزش و سقوط در پرتگاه‌ها می‌باشد.
امام یگانه ی دهر است، هرگز احدی با او برابری نمی کند، هیچ دانشوری با
او قیاس نمی شود، هیچ شبیه و نظیری برای او یافت نشود، که همه ی فضائلش اختصاصی است.
هرگز به دنبال کسب دانش نرود، که همه ی معلوماتش از سوی خداوند منّان به او افاضه شده است.
دیگر چه کسی می‌تواند جایگاه او را بشناسد، یا در صدد گزینش او بر آید؟ هیهات [۱] .
----------
[۱]: [۱] - خلیل، کتاب العین، مادّه ی: «امم»

[۲]: [۲] - راغب، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۴.

[۳]: [۲] - علامه طباطبائی، شیعه در اسلام، ص ۱۰۹.

[۱]: [۱] - کلینی، الکافی، ج ۱ ص ۱۹۸ - ۲۰۵ ؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۱۶ - ۲۲۴.

#مهدویت #درسنامه‌مهدویت