بی توجهی به وضعیت فساد در جامعه ایرانی و انتقاد ناپذیری م

بی توجهی به وضعیت فساد در جامعه ایرانی و انتقاد ناپذیری مدیران و اتهام به مخالفین، شکستن آشکار « امر به معروف و نهی از منکر » محسوب می شود. بی تفاوتی در رها شدن رفتارهای نیک و خداپسندانه ودر قبال گسترش منکرات اجتماعی و حکومتی، دوری از رحمت الهی را در پی داشته است. رها شدن این فریضه نه تنها در داخل کشور وجود دارد در جامعه جهانی و اسلامی هم ترک شده. خداوند همه مومنان را برادر خواند حالا چطور می شود که برادران و خواهران ایمانی در ایران و جهان در مشقت و تنگناهای زندگی رها شده باشند و حمایت گری نداشته باشند. نه در عمل و نه در کلام. در حالی که عده ای با ادعای ایمان بر منابع قدرت و ثروت تکیه کرده اند و مانع از برقراری عدالت شده اند.
«پروردگارا مرا از ظالمان قرار نده»
«پروردگارا مرا از حامیان مومنان قرار ده»