بادی بذر تو را در دلم انداخت و رفت

بادی بذر تـو را در دلـــم انداخـــت و ُ رفــت

من مانـــده ام و ُ این ریشــه ی قطــور دلــدادگی

و هـــزار جــوانه ی شــکفته از یـادَت