پیوست نخست تاریخ کوتاه ایران

پیوست نخست " تاریخ کوتاه ایران – 11 "
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
سرگذشت کوتاه ابراهیم (ویرایش چهارم)
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
این فرسته (پست) را می بایست اینجا می آوردم ، نه در جائیکه چند روز پیش آنرا بدست دادم (ارائه کردم) ؛ چون ابراهیم در این هنگام ناچار شد از سومر رخت بربندد و به سرزمین نیاکانی (آبا اجدادی) خود (حران) باز گردد .
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
در تورات و همچنین در پژوهشپایهء نخست این فرسته (پست) آمده است که ابراهیم ، که سامی نژاد بود ، در شهر "اور" کلدانیان {1} زاده شده است (1)(2)(3) ، با یادآوری اینکه کلده همان سومر است ، باید گفت که چون تا پیش از تازش سارگون پلید ، هنوز سامی نژادها به سومر پانگذارده بودند ، پس باید پذیرفت که یا پدربزرگ ابراهیم ، بهمراه سارگون به سومر آمده است ؛ و یا پس از زورگیری شدن سومر بدست سارگون ، پدر ابراهیم به شهر "اور" نوبومروی (مهاجرت) کرده است .


درگیری ابراهیم و سومریان در بارهء مینوی (معنی) خدا
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ابراهیم با سومریان در بارهء مینوی (معنی) خدا ، درگیر شد ، که به بیرون آمدن ابراهیم از شهر اور و نیز از همهء قلمروی سومر ، انجامید . چرائی (دلیل) پدید آمدن این درگیری ، آن بود که ابراهیم خدا را همانجور می دید که امروزه پیروان دین های ابراهیمی (یهودیت ، مسیحیت ، و اسلام) می بینند . خدا از دیدگاه پیروان دین های ابراهیمی ، همچون یک برده دار بزرگ است که گاهی خشم می گیرد و هنگامی دیگر مهربانی می کند ؛ گاهی کیفر می دهد و هنگامی دیگر می بخشد . همانجور که یک برده میتواند از برده دار (ارباب) خود چیزی را بخواهد ، پیرو هریک از دین های ابراهیمی نیز میتواند چیزی را از خدا بخواهد ؛ ولی برای اینکار بهتر است که یک نذر یا قربانی ای درنظر بگیرد .

ولی برای یک مزدا یسنائی (زرتشتی) ، خدا مینوئی (معنائی) دیگر دارد . یک مزدا یسنائی بر این باور است که : نباید خدا را "انسان مانند" بدانیم ، و رفتارها و صفت های انسانی را به او ببندیم (نسبت دهیم) . "خدا" از دیدگاه "مزدا یسنائیان" (زرتشتگرایان) ، گرایش خودکار سرشت (طبیعت) به برپاسازی "ترازش" (تعادل) در خودش (طبیعت) است . از دیدگاه "مزدا یسنائیان" (زرتشتگرایان) ، هنگامیکه ترازش (تعادل) در بخشی از سرشت (طبیعت) ، برای گاهبازه ای (مدتی) کوتاه برهم می خورد ؛ این گرایش ، خود بخود به کنش در می آید ، و ترازش (تعادل) را دوباره در آن بخش از سرشت (طبیعت) برپا می کند . این گرایش ، یک چم (قانون) سرشتی (طبیعی) است که از آغاز جهان تا به امروز ، بر جهان سرشتی (طبیعی) فرمانروائی کرده است ؛ و همین گرایش سرشت بوده است که پدید آورندهء گسترش و فرگشت (تکامل) سرشت (طبیعت) شده است.

از دیدگاه یک مزدا یسنائی ، "بایدی کار" (وظیفهء) انسان ، آنست که خود را با این گرایش پایه ای سرشت (طبیعت) هماهنگ سازد ، و در راه ترازش (تعادل) ، که همان دادگری (عدل گستری) و "ترازش گرائی" (تعادل گرائی) است ، گام بردارد . ولی پیش نیاز دادگری (عدل گستری) و "ترازش گرائی" (تعادل گرائی) ، شناخت "داد" (عدل) و "ترازش" (تعادل) است .

همانجور که سومریان ، در هنگامهء (زمان) خود ، برای انجام دادن کارهای خود ، به دانش هنگامهء خود (مانند ستاره شناسی ، هواشناسی و ....) روی می آوردند ؛ امروزه نیز ، مزدا یسنائیان بر این باورند که بدست آمدن شناخت دربارهء داد و ترازش ، با پژوهش کردن در زمینهء دانش های سرشتی (علوم طبیعی) همچون زیست شناسی ، اکولوژی و ... و "دانشهای همایه ای" (علوم اجتماعی) همچون "تاریخ" ، "پیش از تاریخ" ، "سودآورش" (اقتصاد) و ... بدست خواهد آمد . پایابراین (بنابراین) مزدایسنائیان امروزی ، به دانشگرائی (سکولاریسم) گرایش فراوانی دارند ؛ و بر این باورند که همهء تصمیم گیری ها ، چه شخصی و چه کشوری ، باید بر پایهء دانش انجام گیرند .

پایابراین (بنابراین) ، شدنی (ممکن) نیست که از یک "مزدا یسنائی" (زرتشتی) بشنوید که بگوید : "خدایا به من یاری برسان (کمک کن)" ، یا "خدایا به من تندرستی بده" ؛ چون از دیدگاه یک "مزدا یسنائی" ، "خدا" از آن گونه نیست که بخواهد به کسی یاری برساند یا نرساند ؛ یا به کسی خشم بگیرد یا نگیرد ، و یا به کسی کیفر دهد یا ندهد و ... ؛ بلکه این انسان ها هستند که با کنش (عمل) خود و هماهنگ کردن خود با "مزدا" ، هم به خود ، هم به دیگران ، و هم به سرشت (طبیعت) یاری می رسانند . رونهش (توجه) داشته باشید که "سرشت" و "چم (قانون) سرشت" ، دو چیز جدا از