دیگر نه می پرسم نه به گذشته فکر

دیگر نه می پرسم، نه به گذشته فکر
میکنم، نه افسوس میخورم . . .
فقط میبینم ، نفسی عمیق میکشم و عبور
میکنم، که عبور ، تنها مرهمِ زخمِ اتفاقات
گذشته است، همیشه نباید ترمیم کرد،
همیشه نباید فرصت داد،
باید پذیرفت که خیلی چیزها عوض
نمی شوند ، باید قبول کرد؛
که بعضی خاطرات رو نمیشه همیشه
حمل کرد، که بعضی چیزها؛
فقط به دردِ فراموش شدن میخورند،
رها کن تا آزاد شوی . . .

گاهی  همین که انسان به خودش
فرصت نفس کشیدن و ادامه دادن بدهد؛
چه اندازه میتواند شجاعانه باشد . . .