به نظرم پرستارها توی بیمارستان یک جورهایی نقش پیاده نظا

به نظرم پرستار‌ها توی بیمارستان، یک جورهایی نقش پیاده نظام در شطرنج رو دارن!
یه دژ مستحکم که بیش‌ترین زحمات و سخت‌ترین کارها و فداکاری‌ها رو به دوش می‌کشه و در عوض درآمدش نسبت به زحمتی که متحمل می‌شه خیلی اوقات منصفانه نیست.
هر کسی هم که راهش به بیمارستان افتاده باشه، حداقل یک بار با یه پرستار بحث و جدل داشته!
البته به نسبت پرستارهای کم اعصاب، پرستار‌های مهربان و بسیار خوش اخلاق هم داریم که واقعا جای تقدیر داره.
هر چند این شغل خیلی حساسه و سر و کارش با آدم‌هایی هست که نگران جان عزیزانشون هستن که گاهی اوقات همین مسئله باعث می‌شه رفتار همراه بیمار از کنترل خارج بشه اما من احساس می‌کنم نبود مدیریت درست توی بیمارستان‌ها، کمبود نیروی کارآمد، عدم تعیین شیفت‌های کاری نسبت به توان جسمی و روحی پرستار‌ها و البته دغدغه‌های مالی توی این دسته از مشکلات دخیل هستن.
یه دوستی داشتم توی سوئد ماه‌ها روی یک پروژه کار می‌کردن تا تعداد قدم‌هایی که یک پرستار در طول روز در بیمارستان طی می‌کنه رو کاهش بدن (مثلا با تقسیم کار درست و جابه‌جایی بخش‌های مختلف، تعداد قدم‌ها رو از سه هزار قدم برسونن به دوهزار قدم) تا توان جسمی و به دنبال اون توان روحی پرستار بهبود پیدا کنه.
امیدوارم ما هم به حساسیت‌های این شغل پی ببرم و بهتر باهاش برخورد کنیم.
پرستار‌های مهربون، دم همتون گرم. به احترام تک تک تون از جای برمی‌خیزم و کلاه از سر بر‌می‌دارم.
تن‌درست باشید.
#علی_سلطانی