بسم الله الرحمن الرحیم
بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت اول :
و اینک در معنای وضو :
اصل معنای وضو، نور و درخشندگی است.
غوطهوری در پاکیِ این نور را وضو گرفتن گویند.
تو چون وجه خود را که جایگاه قوای مُدرِکهات هست به نور وضو مسح کنی به واقع آنها را به حوزهٔ پاکی و روشنایی فرا خواندهای.
پیشانی و چشم و گوش و بینی و دهانِ سخنگوی تو همه در وجه توست. این قوای مُدرِکه برای آنکه ادراکی سالم و روشن داشته باشند، همگی نیازمند پاکی و روشناییاند.
برای حضور یافتن در حیاتی پاکیزه، باید بتوان پاک دید و پاک شنید و پاک بوئید و پاک گفت و در یک کلام پاک دریافت نمود.
اگر سالکی یکبار آنچنان که سزاوار است فهیمانه وضو بسازد، هم گسترهٔ معنای باطنی آن و هم برکات آن راعملاً در خواهد یافت.
وضو یک عادت و عمل کور نیست.
آن تجدید بیعت با پاکی و روشنایی است.
وضو، شستن دانستگیهای ناکارآمد است.
زدودن باورهای غلط و احساسات و عواطف کورو دوری ازتمامی قضاوت های تاریک و نابجاست.
وضو، پاککنندهٔ آلودگیهاست.
و بدترین آلودگیها، آلودگیهای درونی است.
وضو مهیا شدن برای لقا با پاکیِ مطلق است.
وضوی حقیقی زدودن همهٔ شرطی شدگی هاست.
آن یک تطهیر همهجانبه است.
تو با مسح وجه خود، وارد حوزهٔ دیگری از حیات و آگاهی میشوی.
و آنگاه که دستانت را مسح کنی به واقع آنها را از تمامی دستاوردها و دستاندازی هایت پاک کردهای. تطهیرشان ساختهای.
تو با این مسح، به دستانت می آموزی که پاکی و ناآلودهگی اصل است.(ادامه دارد...)
قسمت اول :
و اینک در معنای وضو :
اصل معنای وضو، نور و درخشندگی است.
غوطهوری در پاکیِ این نور را وضو گرفتن گویند.
تو چون وجه خود را که جایگاه قوای مُدرِکهات هست به نور وضو مسح کنی به واقع آنها را به حوزهٔ پاکی و روشنایی فرا خواندهای.
پیشانی و چشم و گوش و بینی و دهانِ سخنگوی تو همه در وجه توست. این قوای مُدرِکه برای آنکه ادراکی سالم و روشن داشته باشند، همگی نیازمند پاکی و روشناییاند.
برای حضور یافتن در حیاتی پاکیزه، باید بتوان پاک دید و پاک شنید و پاک بوئید و پاک گفت و در یک کلام پاک دریافت نمود.
اگر سالکی یکبار آنچنان که سزاوار است فهیمانه وضو بسازد، هم گسترهٔ معنای باطنی آن و هم برکات آن راعملاً در خواهد یافت.
وضو یک عادت و عمل کور نیست.
آن تجدید بیعت با پاکی و روشنایی است.
وضو، شستن دانستگیهای ناکارآمد است.
زدودن باورهای غلط و احساسات و عواطف کورو دوری ازتمامی قضاوت های تاریک و نابجاست.
وضو، پاککنندهٔ آلودگیهاست.
و بدترین آلودگیها، آلودگیهای درونی است.
وضو مهیا شدن برای لقا با پاکیِ مطلق است.
وضوی حقیقی زدودن همهٔ شرطی شدگی هاست.
آن یک تطهیر همهجانبه است.
تو با مسح وجه خود، وارد حوزهٔ دیگری از حیات و آگاهی میشوی.
و آنگاه که دستانت را مسح کنی به واقع آنها را از تمامی دستاوردها و دستاندازی هایت پاک کردهای. تطهیرشان ساختهای.
تو با این مسح، به دستانت می آموزی که پاکی و ناآلودهگی اصل است.(ادامه دارد...)
- ۳۴۳
- ۱۲ فروردین ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط