از هر دریچهای به زندگی نگاه میکنم ختم میشود به مرگ

از هر دریچه‌ای به زندگی نگاه می‌کنم ختم می‌شود به مرگ!
‌و چه بازیِ مضحکی‌ست!
روز، همان حالت مستی است، همان حواسِ پرت، همان سرخوشیِ کاذب.
و شب همان دم است که الکل از ذهنت پریده!
همان جا که با خودت تنها می‌شوی و دست واقعیت توی لحظاتت رو می‌شود!
شبیه به بوی تند وُ گَندِ هیدروکسیلِ متصل به کربنِ ماسیده توی دهان و معده است!
حالا باید بنشینی و بیاندیشی که سرِ خودت را گرم کرده‌ای که چه؟
سگ‌دو می‌زنی برای رسیدن به کدام دستاوردِ ماندگار؟
اصلا از من وُ تو چه می‌ماند؟