وای از دلی که به عشق یار بهانه میگیرد

...
وای از دلی که به‌ عشق یار بـهانه می‌گیرد
در انتظار سراغ قـصه‌‌های شـبانه می‌گیرد

در کنج لب‌های یار نـشسته یک غزل زیبا
یک‌ شعر در شـکوه‌ او که عاشقانه می‌میرد

در کناره چشمش به‌گرمی عطر احساسش
هـمچون بلم شکسته‌‌ای که کرانه می‌گیرد

هـیچ می‌دانی چـه گـذشته بر دلی بیمار؟
روزی‌که در محفل انس‌ تو ترانه می‌میرد؟

خواستی‌بدانی چه‌ کشیده این‌ دل عاشق؟
دریک تب‌غریب که از دلی‌ زبانه می‌گیرد؟

در تیره‌ی آسمان پر از اشک از این دوری!
یک‌خاطره بلنداست انتهای‌ جاده می‌میرد

باران، باران دوباره به‌ شـوق وصل می‌بارد
درخیال‌دور وغریب‌ عشق‌ رانشانه می‌گیرد

اما بدان «نـدا» هماره درگذار از این‌عشق
می‌سازد ازاشک‌ خودغزل‌ جاودانه می‌میرد #سروده_های_عاشقانه
🆔 @RomanticPoem