فردوسی

#فردوسی

زاد روز #فردوسی روزی که هیچ شمعی فوت نمی شود!

امروز را زادروز حکیم توس ؛ فردوسی بزرگ دانسته اند. اول بهمن ماه روزی بود که فرزندی از ایران زمین در دیار خراسان و در روستای پاژ قدم به عرصه گیتی نهاد تا کاری کند کارستان ؛ داستان او از زمانی آغاز شد که پاژ لبخند زد و ایران شکفت.

او افق نگاهش را به دوردست کشاند و شکوفایی فرهنگ و زبان پارسی را نشانه گرفت.

آن روز که #اول_بهمن_سیصد_و_نوزده و درست در آغازین روزهای زمستان بود ؛ بهار را نوید داد و روزها و سالهایی که ایران بدان افتخار خواهد کرد.

آن روز درخت تنومند زبان پارسی به شکوفه نشست ؛ برگ و بار داد و در روزگاری که " شاهنامه " پدید آمد ؛ زبان پارسی و فرهنگ ایران اسلامی به قامت ایستاد. در روزگاری که می رفت تاریخ ایران موزه نشین شود ؛ دفتر تاریخ ایران و ایرانی را گشود تا نشانی از " بودن " و " ماندن " ما را گواه باشد.

در روزگاری که " من " ها حکمرانی می کرد او از " یزدان " گفت و " خداوند " و سراسر شاهنامه اش نشانی از حس توحیدجویی و یکتاطلبی او دارد.

او از اخلاق گفت که گوهر و بن مایه فرهنگ اسلامی است و اساس بعثت پیامبر اکرم (ص) بر آن است ؛ درس های اخلاقی شاهنامه چنان است که خود می تواند یک کتاب اخلاقی خوانده شود و در واقع فردوسی از این منظر نخستین آموزگار اخلاق در شعر فارسی است که کامل و منسجم نکات ظریف اخلاقی را در قالب داستان های شاهنامه بیان کرده است.
به نام خداوند جان و خرد - کزین برتر اندیشه برنگذرد

خداوند نام و خداوند جای - خداوند روزی ده رهنمای

خداوند کیوان و گردان سپهر - فروزنده ماه و ناهید و مهر

ز نام و نشان و گمان برترست - نگارنده‌ی بر شده پیکرست

خرد گر سخن برگزیند همی - همان را گزیند که بیند همی

توانا بود هر که دانا بود - ز دانش دل پیر برنا بود

از این پرده برتر سخن‌گاه نیست - ز هستی مر اندیشه را راه نیست ...