عشق ( درد بی پایان)

بینش من از عشق مسیری بی ثمر است
بی عشق بسی زندگی آسوده تر است
پایان قصه را تلخ و گریان میدانم
عاقبتی بی سر انجام می دانم
هر آنکس که عاشق و دلباخته شد
توپ فلاکت برای او انداخته شد
عشق آدمی افسانه است
جمله های دروغین عاشقانه است
مبادا شوی خام دوستت دارم ها
که سراب پر است از این حقه باز ها
مرا دیوانگی و عاشقی بسیار بود
نگه داشتن او مدتی با اصرار بود
شب و روز ثانیه به ثانیه به فکر اش بودم
هر لحظه را چو نقاشی می افریدم
در ان دوران سخت در اشتباه بودم
در عمق نادانی ودر تباه بودم
اکنون دریافته ام عشق فقط الله ست
عشقی پاک و زیبا و بی ریا ست
الهی، بگذر از این دل که غیر از تو دیدم
که جز نام پاکت، هر چه بود، از یاد بَرَم
دیگر این دل جز هوای روی تو را نشناسد
هر چه جز عشق تو بود، از سر و جانم افتد
عشق تو تنها رهایی از غم دنیا بود
این حقیقت، آخرین درس این دل ما بود