بر بلندای دلم خانه ایست

بر بلندای دلم خانه ایست
که در این خانه
لبمان لبریز است، از خنده
دلمان از شادی
آسمان این خانه آبی است
گلهای نیلوفری اش داد جنون سر دادند
زیر این کرسی چوبی که لحافی گل دار و نیلگون بر رویش
و چای قند پهلو
خنده بر صورت ما
جویباریست بر فراز سبلان
بلبلان نغمه سرایی میکنند
و کودکان آواز شادی
خانه ای دارم من
خانه ای از شادی
بر فراز این دل تنهایم