وقتی که یک آدم کارآمد از خانه دور می شود مثل این است

‌✍ وقتی که یک آدم کارآمد از خانه دور می شود. مثل این است که در تنه ی مردی، مهره ی پشتش شکسته باشد. دیگر نه می تواند خوب کار کند، نه خوب راه برود، نه خوب بخندد و نه خوب نفس بکشد؛ حتی نمی تواند که خوب بگرید. فقط پوست صورتش جمع می شود، چروک های پیشانی و کنار چشم ها و بیخ بینی اش گودتر می شود، و در ته چشم هایش غمی دایمی گلوله می شود و می ماند، و آن مرد، با چشم های مات خودش کاهیدن همه ی زندگانی اش را نگاه می کند تا تمام شود.
@naghmehmihan

محمود دولت آبادی