بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم : از خود بپرس: ربّ تو کیست؟
يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ - یوسف علیه السلام گفت: ای دو هم صحبت زندانی من! آيا خدايان پراكنده بهترند، يا خداوند يكتاى پيروز غالب بر همه؟!(سوره يوسف آیه 39)
در قرآن مجید به این سخن حضرت یوسف علیه السلام با دو هم صحبت خود در زندان اشاره شد، تا بدانیم که خطاب به همگان می‌باشد.
ممکن است کسانی از روی جهل، تکبر، عناد و لجاج، وجود خداوند متعال و ربوبیّت او را تکذیب و انکار کنند؛ اما از آنجا که خداپرستی در عقل و فطرت همگان نهادینه شده است، هیچ کسی در عالَم بدون إله، معبود و ربّ نیست، منتهی اگر ربّ حقیقی را بندگی نکند، حتماً ربّ‌های دروغین، جعلی و خیالی را بندگی خواهد کرد.
کسانی که خداوند واحد و احد را ربّ خود ندانند، به سوی بندگی ارباب‌های گوناگون کشانده خواهند شد، مانند: طاغوت زمان، صاحبان زر و زور و تزویر و یا ربّ شهوت، ربّ قدرت، ربّ ثروت و ...! حال می‌پرسد: آیا خیر این همه ارباب که بر خود گرفتی بیشتر است، یا خیر خداوند واحد و قهار؟!