دلتنگی های آدمی را

دلتنگی های آدمی را،
                       باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی
                     به اشکی ناریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو
            و
               من
 
 
مارگوت بیگل
ترجمه احمد شاملو


#بمناسبت_زادروزاحمدشاملو