امام رضا ع از پدران بزرگوارشان روایت می کند

امام رضا (ع) از پدران بزرگوارشان روایت می کند
که رسول خدا (ص) فرمودند خداوند تبارک و تعالی می فرماید: ای فرزند آدم چرا انصاف نمی دهی؟ من با نعمتهای خود، با تو اظهار دوستی می کنم و تو با گناهان با من اظهار دشمنی می کنی، خیر و رحمت من به سوی تو نازل می شود و شر تو به سوی من بالا می آید و پیوسته فرشته ای بزرگوار در هر شب و روز برایم عمل قبیحت را گزارش می دهد. ای فرزند آدم اگر وصف خود را از دیگری بشنوی و ندانی شخص مورد نظر کیست، هر آینه در دشمنی او شتاب می کردی.
بالأسانید الثلاثه عن الرضا عن آبائه علیهم السلام قال قال رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله : یقول الله تبارک و تعالی یابن ادم ا ما تنصفنی، اتحبب الیک بالنعم و تتمقت الی بالمعاصی، خیری علیک منزل و شرک الی صاعد و لا یزال ملک کریم یأتینی عنک فی کل یوم و لیلة بعمل قبیح، یابن ادم لو سمعت وصفک من غیرک و انت لا تعلم من الموصوف، لسارعت الی مقته.
عیون الاخبار ج 2 ص 28 - بحار ج 73 ص 352 #سند_معتبر
پ ن : روایت شریفه بی نیاز توضیح ناقص ماست. اما اجمالا می توان گفت: بزرگترین بی انصافی ما در قبال خداوند منان است. 1_ #خدا با نعمتها با ما دوستی می کند و بجای قدردانی که کمترین حد #قدرشناسی و بندگی، استفاده نکردن از نعمتها در خلاف فرمان خداست. أقل ما یلزمکم لله ألا تستعینوا بنعمه علی معاصیه (حکمت/330) و بجای شکرگزاری که فرمود شکر النعمه ، اجتناب المحارم ( کافی ج 2 ص 95) آنها را در معصیت و گناهان استفاده می کنیم. نعمتهایی که فرمود قابل شمارش نیستند. وإن تعدوا نعمة الله لا تحصوها إن الله لغفور رحیم (نحل/18) وإن تعدوا نعمة الله لا تحصوها إن الإنسان لظلوم کفار (ابراهیم /34)
2_و خیر و برکات من علی الدوام بر زندگی همگان و تو جاری است. و کافی است یک لحظه لطف خود را از عوالم هستی بردارم و همگی به عدم و نیستی محض بپیوندند. اما باز دست از فساد بر نمیدارید. ظهر الفساد فی البر والبحر بما کسبت أیدی الناس(روم/41) و حیا نمی کنید. عنه (ص) فقال أیها الناس أما تستحیون من الله؟ (تنبیه الخواطر) عنه (ع) الا تستحیون من سوء عملکم و لا تخجلون من قبح فعلکم؟ (خطبه 27) یا بنی إسرائیل أما تستحیون من الله؟ ( تحف العقول/ مواعظ المسیح(ع) فی الإنجیل) عنها (س) یا اهل الکوفه اما تستحیون من الله و رسوله؟ (مقتل الحسین(ع) ص 310) چرا برای خدا عظمت قائل نمی شوید؟ ما لکم لا ترجون لله وقارا ( نوح / 13) و بلکه دشمنی هم می کنید. اولم یر الانسان انا خلقناه من نطفهٍ فاذا هو خصیم مبین(یس/77) خلق الانسان من نطفة فاِذا هو خصیم مبین (نحل/4) جواب این همه نعمت چیست؟ دشمنی و غرور؟ یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم؟ (انفطار/6) اصلا تو چه داشتی و چه داری در مقابل خداوند متعال؟
3_ملائکه عزیز الهی با آن درجات معنوی را در خدمت شما گماشتیم. اما شما چه چیزی به ایشان تحویل می دهید؟ ملائکه اعمال شب و روز چقدر و تا کی اعمال قبیح شما را تحویل بگیرند؟ الا تستحیون من ملائکة الله؟ (السنن والأحکام عن المصطفی(ص) ج 3 قیام اللیل)
4_تلخ ترین حرف حقی که خداوند متعال در فقره آخر بیان می فرماید این است که شماها فرض کنید این اعمال از شخص دیگری است. بارها و بارها گناه، بارها و بارها ناسپاسی، بارها و بارها بی انصافی، بارها و بارها اعمال قبیح! خوب چه برخوردی با چنان شخصی خواهید داشت؟ لسارعت الی مقته. در اظهار تنفر و دشمنی با چنین فردی تردید و تسامح نمیکنید. ترحم بر پلنگ تیز دندان ستمکاری بود بر گوسفندان. خوب چطور نسبت به دیگران زشتی و لیاقت مجازات را می فهمید و گواهی می دهید اما نسبت به خودتان نظر کاملا معارض می دهید؟
در کدام روابط شما با هم، اگر کسی مکررا با شما دوستی و محبت کند با او دشمنی و عداوت و قدرنشناسی می کنید؟ پس این چه حالی است از ما و شما نسبت به خداوند متعال که اصل تمام نعمتها از اوست. و بقای همه نعمتها به تداوم لطف اوست. و حساب تمام اعمال ما با خود اوست. و مشخص می شود که ما حال مان خیلی خراب است. و شایسته است با احتجاج ِ لسارعت الی مقته ، زمین دهان باز کند و در آن فرو رویم. اما چه کنیم که درد ما کهنه شده و سر اصلاح نداریم.