خبیث خارجی و خبیث داخلی با عاقبت شوم پشیمان میشوند

✍خداوند در حق کسانی که بی‌عفتی روا می‌دارند،‌ به این مطلب توجه می‌دهد که انسان‌هایی که از حالت نفسانی عفت برخوردار نمی‌باشند، انسان‌های متجاوز هستند که به حقوق عقلی و عقلایی و شرعی خود بسنده نمی‌کنند. (مومنون آیات ۵ تا ۷ و معارج آیات ۲۹ تا ۳۱)
بسیاری از مردم که در کلام رعایت ادب و اخلاق را نمی‌کنند و سخنان زشت و وقاحت‌باری را به کار می‌گیرند، انسان‌های بی‌عفتی هستند که هواهای نفسانی به جای عقل و خرد بر ایشان حکومت می‌کند و آنان در زیر سلطه نفس و هواهای نفسانی زندگی می‌کنند،‌ هرچند که به ظاهر خود را آزاد می‌شمارند ولی در عمل بردگان هواهای نفسانی هستند.
رفتارهای ضد هنجاری و زشت آنها، دارای خاستگاه ضد عقلانی است که به سبب تسلط هواهای نفسانی پدید می‌آید و به شکل رفتارهای وقیحانه و نابهنجار در جامعه ظهور و بروز پیدا می‌کند.
 
کسانی که گرفتار بی‌عفتی هستند انسان‌های خبیث با روحیات خبیثانه هستند. از این رو که نه تنها خود به سوی امور ناپاک و خبیث کشیده می‌شوند بلکه دیگران را نیز بدان سو می‌خوانند. خداوند در آیه ۲۶ سوره نور تبیین می‌کند که به حکم «الجنس الی الجنس یمیل» انسان‌های خبیث به سوی خباثت‌ها کشیده می‌شوند چنانکه انسان‌های پاک و عفیف نیز به سوی کارهای پاک و عفیف متمایل می‌باشند. اینکه از قدیم گفته‌اند:
کبوتر با کبوتر باز با باز/ کند همجنس با همجنس پرواز،‌
واقعیتی است که خداوند در همین آیه بر آن مهر تایید می‌نهد.
خداوند در آیه ۲۶ سوره نور می‌فرماید که مردان آلوده و بی‌عفت، شایسته زندگی با زنان آلوده و بی‌عفت هستند چنانکه زنان آلوده و بی‌عفت نیز، شایسته زندگی با مردان آلوده و بی‌عفت می‌باشند.