طردم کن از لبخندهایت

طردم کن از لبخندهایت!
باران باش، بریز بر شانه هایم
هوا را که نفس می کشم،
عشق تو، در ریه هایم
به تلاطم می افتد!
حالا رو برگردان!
زمین را فرش کرده ام
و آسمان را بام!
خانه ات امن است
من پرنده ای، که تا لانه ات
زمزمه ی اندوه می سراید!
و تو از دستان کبوتری
دانه برمی چینی ...


#عرفان_یزدانی