ویورس نامجون

ویورس نامجون 😭😭

"سلام عشقای من!
سی سالمه (دیگه جدی شد...)
حتی تو این روز که اغلب احساس بی اهمیتی می‌کنم، ممنونم که تبریکای صمیمانه برام فرستادین.
می‌دونید که به‌خاطر شماست که تا الان تحمل کردم، درسته؟
یه ضرب‌المثلی تو بودا هست که می‌گه:
"فقط با تکیه به خودتون به عنوان چراغ هدایتتون زندگی کنید."
وقتی تو هواچئونم دورم و قلبم ناآرومه، یا وقتی بی دلیل عصبانی می‌شم، به این جمله فکر می کنم.
الان خیلی چیزا هستن که می‌خوام بگم، ولی امروز، جاشو با پست گذاشتن چند تا عکس تو‌ اینستاگرام عوض می‌کنم.
مثل rpwp (یا شاید اون مستند—)
قطعا زمان و مکانی وجود داره که همه اونو بهتر و قشنگ تر بیان کنیم.
ولی اینجا نه، الان نه.
سربازیم دیگه به نقطه عطفش رسیده.
مثل اون لحظه تو دوی 3 کیلومتری تو مرکز آموزشی نونسان، وقتی به نقطه عطف رسید نفس نفس می‌زدم. زودگذره نه؟
بعد از باریدن برف، سال تغییر می‌کنه، و روزا دوباره گرم می‌شن و شکوفه های گیلاس شکوفه‌ می‌دن.
با قدرت و روحیه دوباره میام پیشتون.
تو اون روز خوب، با حرفای خوب و قلب های خوب،
لطفا فقط سالم بمونید
عاشقتونم.

"قلبممم روحممم😭😭💋"