سکوت

سکوت …
آستانه ی تحمل فریاد آدم هایی است که فراموش نکرده اند صبوری را
دیدگاه ها (۱)

چه ساده ایم ! در این ایستگاه خالیِ متروکنشسته ایم کماکان به ...

‌داغ و درد است،همه نقش و نگارِ دلِ من...

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوختآتشی بود در این خانه که کاش...

هوای خونه دلگیرهتو که نیستی پریشونم ....

این روز ها انگار هم چیز یک جور از بین میرود ادم ها، حرف ها، ...

باتوآفتاب در واپسین لحظات روز یگانه به ابدیت لبخند می زندبا ...

گفتم بودم که.....اگه گذارش کنید من دوباره میذارمو شما هیچ غل...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط