به روی شانه ی تنهایی ام تو سر بگذار

به روی شانه ی تنهایی ام تو سر بگذار
میان سد سکوت من و تو در بگذار
بگو به قطع مرا دوست داشتی اما
برای غیرِ من، اما، ولی، اگر بگذار
غمت هزار نفر آدم ست، این سوتر
توان صبر مرا قدر صد نفر بگذار
به غیر نور، جوانه مگر چه می خواهد!
هزار مرتبه بر گردنش تبر بگذار!
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال٭
سفربخیر ... ببخشید... یک نظر بگذار...
و چشمهای تر تو دو مصرع شعرند
بخند و پایه ی مضمون تازه تر بگذار